آلفردو جیمز پاچینو در ۲۵ آوریل ۱۹۴۰ در محلهٔ هارلم شرقی در شهر نیویورک زاده شد. او فرزند والدینی ایتالیایی آمریکایی به نام‌های رز جرادی و سالواتوره پاچینو بود. والدین آلفردو وقتی که تنها دو سال داشت، طلاق گرفتند. او و مادرش پس از طلاق به برانکس نقل مکان کردند تا با کیت و جیمز جرادی، والدین مادرش، زندگی‌کنند. کیت و جمیز دو ایتالیایی بودند که از شهر کورلئونه در سیسل به آمریکا مهاجرت کرده‌بودند. پدر آلفردو از شهر سان فراتلو در سیسیل به آمریکا مهاجرت کرده‌بود و بعد از طلاق به کووینا در کالیفرنیا رفت. او در کووینا مدتی به عنوان فروشنده بیمه و بعد به عنوان رستوران‌دار فعالیت کرد.
پاچینو هنگام نوجوانی با اسم «سانی» میان دوستانش شناخته می‌شد. او آرزو داشت بازیکن بیس‌بال شود و در عین حال دوستانش به او لقب «بازیگر» داده‌بودند. پاچینو به دبیرستان هرمن ریدر جونیور می‌رفت، اما پس از مدتی در بیشتر کلاس‌ها به جز کلاس انگلیسی شرکت نمی‌کرد. او پس از موفقیت در تست هنری دبیرستان هنرهای نمایشی نیویورک، به آنجا رفت. مادر آلفردو با این تصمیم مخالف بود و او پس از یک دعوای خانوادگی، برای همیشه خانه را ترک کرد. پاچینو برای تأمین هزینه شرکت در کلاس‌های بازیگری، شغل‌های مختلفی را امتحان کرد؛ از جمله نامه‌بر، نظافت‌چی رستوران، مسئول دفتر پستی و سرایدار. او همچنین مدتی در اتاقِ نامه مجله کامنتری فعالیت می‌کرد.
آلفردو در نه‌سالگی شروع به کشیدن سیگار و نوشیدن الکل کرد و از سیزده‌سالگی به صورت تفریحی ماری‌جوآنا می‌کشید. او با وجود گرایش به ماری‌جوآنا و الکل، از مصرف انواع جدی‌تر مواد مخدر پرهیز کرد. دوتا از نزدیک‌ترین دوستان او به واسطه سوءمصرف مواد مخدر در سن‌های نوزده و سی‌سالگی درگذشتند. پاچینو به دلیل بزرگ‌شدن در برانکس گهگاهی در دعواهای مختلف درگیر و در مدرسه به عنوان فردی مشکل‌ساز شناخته می‌شد. او در نوجوانی در تئاترهای زیرزمینی نیویورک بازی می‌کرد، اما بار اول در امتحان ورودی اکتورز استودیو رد شد. او در نتیجه به اچ‌بی استودیو پیوست و در آنجا چارلی لاتن، معلم بازیگری‌اش، را ملاقات کرد. لاتن به آموزگار و بهترین دوست پاچینو تبدیل شد. او در این دوره از زندگی خود، معمولاً بیکار و بی‌خانمان بود و در خیابان، سالن‌های تئاتر یا خانه دوستان می‌خوابید.
مادر آل پاچینو در سال ۱۹۶۲ در سن ۴۳ سالگی درگذشت. در همان سال جیمز، پدربزرگ او، نیز درگذشت. پاچینو از این اتفاقات به عنوان «بدترین نقطه» زندگی‌اش یاد کرده‌است و می‌گوید: «۲۲ ساله بودم و دو نفر از تاثیرگذارترین افراد زندگی از پیشم رفته‌بودند. این باعث فروپاشی من شد.»
پاچینو بعد از چهار سال فعالیت در اچ‌بی استودیو توانست در آزمون ورودی اکتورز استودیو موفق شود. اکتورز استودیو یک سازمان عضوپذیر متشکل از بازیگران حرفه‌ای، کارگردانان تئاتر و نمایشنامه‌نویسان است، که در محله هلز کیچن منهتن قرار دارد. پاچینو بازیگری متد را تحت نظر لی استراسبرگ، مربی‌اش در اکتورز استودیو، آموخت. استراسبرگ در کنار پاچینو در فیلم‌هایی چون پدرخوانده: قسمت دوم و در … و عدالت برای همه بازی کرد.
پاچینو در مصاحبه‌های خود از استراسبرگ و تأثیر اکتورز استودیو بر فعالیت حرفه‌ایش گفته‌است: «اکتورز استودیو در زندگی من ارزش زیادی داشت. به لی استراسبرگ به اندازه‌ای که لیاقت دارد، بها داده نشده … او و چارلی، به نوعی مرا [به صنعت سینما] عرضه کردند. این واقعاً اتفاق افتاد و به‌طور مستقیم باعث شد که شغل‌های دیگرم را رها کنم و تنها در حرفه بازیگری بمانم.» او در مصاحبه دیگری می‌افزاید: «کار کردن برای او [لی استراسبرگ] هیجان‌انگیز بود چراکه وقتی در مورد سکانس‌ها یا افراد صحبت می‌کرد، بسیار جالب بود. آدم می‌خواست فقط به حرف او گوش دهد، چون چیزهایی می‌گفت که آدم تا به حال نشنیده بود … او درک قابل توجهی داشت … بازیگران را بسیار دوست داشت.» پاچینو از سال ۱۹۹۴ همراه بازیگران دیگر که در طول زمان تغییر کرده‌اند، رئیس مشترک اکتورز استودیو بوده‌است.